برخی بندهای متن درس «عطّار و جلال الدّین محمّد» و معنی آنان:

درس دهم

عطّار و جلال الدّین محمّد

• نوع نثر: ساده و روان
• نویسنده: بهروز رضایی کهریز

محمّد دلش برای کوچه های سمرقند تنگ می شد.

محمّد از دوری سمرقند ناراحت است و علاقه مند دیدن سمرقند می باشد.

نکات دستوری و آرایه ادبی:

دلتنگ شدن ß   کنایه از آزرده و غمگین شدن

از دانش چه خوانده ای و با خود چه داری؟

تو در زمینه ی علمی چه قدر مطالعه کرده ای؟ و با خود چه تجربه ی علمی به دست آوردی؟

شیخ لبخندی زد و گفت: « همه ی ما جز اندکی نمی دانیم.»

شیخ خندید و گفت: همه ی ما مقدار کمی از دانش ها را می دانیم و انسان کاملی نیستیم.

پیام درس:

مولوی از شاعران توانای قرن هفتم هجری است که با حمله ی مُغولان به ایران به همراه پدرش در زمان کودکی از ایران به سمت قونیه، یکی از شهرهای ترکیّه، رفت.

مولوی در مسیر راه در شهر نیشابور با عطّار ملاقات کرد و عطّار، پدر مولوی را از آینده ی درخشان مولوی باخبر می کرد.

مولوی:

مولانا جلال الدّین معروف به مولوی از شاعران نامدار ایرانی در قرن هفتم است. او در بلخ متولّد شد و در قونیه ی ترکیّه درگذشت. آثار او عبارتند از:

مثنوی معنوی، دیوان شمس (معروف به دیوان کبیر) و ... .

عطّار:

شیخ فریدالدّین عطّار نیشابوری، شاعر و عارف معروف ایرانی قرن هفتم است. گفته اند پدر او دارو فروش بود و فریدالدّین کار او را دنبال کرد و معروف به عطّار (دارو فروش) شد.

اسرار نامه:

یکی از آثار ارزشمند عطّار است که به شعر و در قالب مثنوی است.

بهاءالدّین:

پدر مولوی که از دانشمندان نامدار قرن هفتم است.